Graficzna ilustracja czasu snu po przystosowaniu się do naturalnego snu (jak w przykładzie) narysowana przez Dr. phil. Sembacha w marcu 1934 roku (wzięta z Hipokratesa 4/1937).
Dr. Sembach podsumowuje jego "doświadczenia z naturalnym snem następująco (zobacz także wcześniej): "W moim przypadku mogę opisać rezultaty konwersji na naturalny czas snu jako nadzwyczajne wzmocnienie mego zdrowia i poprawy mojej wydajności. Ekstremalna poprawa jak w przypadku młodego Stöckmanna nie pojawiła się. Być może to różnica w wieku. Ja urodziłem się 1881.
Udało mi się ustalić, że można praktykować naturalny czas snu nawet przez długie okresy poprzez wstawianie krótkich czasów snu późnym popołudniem i można przy tym mieć życie towarzyskie i kulturalne. Nie mogłem znieść tego, że godzina 23:20 była limitem absolutnym naturalnego snu. Dla wrażliwych i słabych osób, do których z pewnością należę czas snu od 19:00 do 2:00 nad ranem jest znacznie lepszy niż każdy inny. Dla krótszych czasów snu potrzebna jest jeszcze duża jego głębokość, jak zaznaczył Stöckmann, musi być dobrze przygotowana poprzez przesunięcie czasu posiłku pomiędzy 15:00 a 16:00 i odsunąć pracę na później w zależności od jej trudności pomiędzy 17:00 a 18:00".